Beleidsplan 2025 - 2029
 CONCEPT Beleidsplan van de Protestantse gemeente Sloten (2025 – 2029) Vastgesteld door de kerkenraad op ….......2025 De voorzitter de scriba Voorwoord Een beleidsplan schrijven is niet het eerste waar men aan denkt als men over de kerk, de gemeente en haar activiteiten denkt. Toch is het goed om op papier te zetten wat voor gemeente wij zijn en wat wij als gemeente willen. Tevens vraagt de Kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland van iedere plaatselijke gemeente een beleidsplan.De kerkenraad heeft een concept voorbereid voor een beleidsplan voor de jaren 2025 - 2029. Het beleidsplan borduurt voort op de voorganger, maar is geactualiseerd en kijkt naar huidige ontwikkelingen binnen de wereld en vooral ook binnen de gemeente. Voorafgaand aan de vaststelling door de kerkenraad zijn de gemeenteleden in de gelegenheid gesteld hun zienswijze erop kenbaar te maken. We weten dat de kerk niet door beleidsplannen wordt geregeerd, maar door onze Here Jezus Christus, die Zijn Kerk bestuurt door Woord en Geest. Beleid heeft te maken met de toekomst. Over die toekomst spreken we altijd in voorzichtigheid. We geloven immers dat alles wat we doen en laten onder voorbehoud is van Gods handelen. Toch is het goed om aan te geven waar onze gemeente voor staat, richting te geven en te benoemen welke onderwerpen de komende vier jaar aan de orde zullen zijn. Dit alles vraagt enerzijds om een helder omschreven visie en missie voor de komende jaren en anderzijds een duidelijke structuur en organisatie van de gemeente. Daar wil dit beleidsplan inhoud aan geven. Bij de totstandkoming van het beleidsplan is geput uit de documenten van elders en die in onze gemeente voorhanden waren zoals b.v. het vorige beleidsplan. Onze identiteit kan niet ter discussie staan, wel de vraag hoe we die als gemeente ervaren en wat we er onder verstaan. Hoe we ook recht kunnen doen aan de veelkleurigheid die er in de gemeente is. Dat is een doorlopend proces wat in de komende jaren voortdurend aandacht dient te krijgen in onze kerkelijke vergaderingen, in de erediensten en in het kerkenwerk binnen de gemeente. In dit beleidsplan is aandacht voor de structuur en organisatie van de gemeente. Taken en verantwoordelijkheden worden beschreven. Als gemeente hebben we een diaconale, pastorale en missionaire opdracht. We waken er voor dat deze opdracht gehinderd wordt door een vergadercultuur. In dit beleidsplan worden een aantal beleidsvoornemens geformuleerd die de komende jaren vorm en inhoud zullen moeten krijgen. Visie De protestantse gemeente van Sloten wil een levende gemeente zijn. Gedreven door het Woord wil zij handen en voeten geven aan ons leven en dienstbaar zijn aan de gemeente en haar leden. Daarbij is zij ervan overtuigd dat ze geleid wordt door de Geest. Het geloof in en de kracht van het Woord dient ons leven te bepalen. We willen ons laten inspireren door Gods Woord en Geest, en zijn er van overtuigd dat het kennis nemen en leren van de wijsheid en rijkdom van de geschriften van wezenlijk belang is voor onze geloofsverdieping, wat nodig is voor de groei van de kerk. Wij onderkennen dat wij deel uitmaken van heel het wereldomvattende christendom, in al zijn vormen en belevingen. We ervaren het als een opdracht een levende geloofsgemeenschap te zijn die wil werken vanuit het Licht van het Woord van God, om van daaruit te ontdekken wat de zin van het leven is. Vanuit die geloofsgemeenschap willen we richtinggevend zijn voor mens en samenleving.
Missie We geloven dat God ook ons een opdracht heeft gegeven als kerken in onze samenleving. Daardoor geïnspireerd willen we mensen aanspreken in en buiten de kerk. Ook willen we meedoen in het publieke gesprek om vanuit het evangelie reactie te geven op maatschappelijke en zingevende vragen. De verwoording van het evangelie willen we uitdragen in onze steeds veranderende maatschappij.
We willen een gemeente zijn die wegen en mogelijkheden zoekt om in contact te komen met de jeugd; om hen te vertellen van de rijkdommen die het geloof geeft. Ook willen wij hen de ruimte geven om hun geloof op hun manier te laten beleven. We willen een gemeenschap zijn die zich verantwoordelijk weet voor het voortbestaan en de groei van de kerk van Jezus Christus. Een gemeente die zich daar daadwerkelijk voor wil inzetten. Huidige situatie Tot voor kort werd samen met de Protestantse Gemeente van Wijckel een dominee “gedeeld”. Per juni 2022 is er sprake van een voorganger die wordt ‘gedeeld’ met de gemeenten van Wijckel en Hemelum.Sloten heeft een informatief jaarboekje dat aan elke nieuwkomer verstrekt wordt om zich beter te kunnen oriënteren. Daarnaast heeft het een eigen kerkblad, dat 10 keer per jaar verschijnt. Voor de start van het winterwerk worden, samen met Wijckel, boekjes huis-aan-huis rondgebracht en opgehaald om de belangstelling voor de verschillende winteractiviteiten te peilen. Samen met Wijckel en Hemelum is er een jeugdraad- en een jeugddienstcommissie. Hier heeft in ieder geval de jeugdouderling zitting. Historie Kerkgemeente Sloten De Protestantse kerk van Sloten werd in 1647 gebouwd op de plaats waar daarvoor de Sint-Janskapel heeft gestaan. De dakruiter werd zo'n tweehonderd jaar later, in 1843, vernieuwd. Volgens de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed hangt er in de dakruiter een klok van een anonieme klokkengieter uit de 17e of de 18e eeuw. Volgens Stenvert is de ene klok gegoten door Petrus Overney in 1681 en zou de andere klok uit de 14e eeuw dateren. Het kerkinterieur dateert gedeeltelijk uit de periode waarin de kerk werd gebouwd. De classicistisch vormgegeven preekstoel, het doophek en de herenbank, recht tegenover de preekstoel, stammen uit deze periode. Deze herenbank was bestemd voor de burgemeestersfamilie Oosterzee. Het orgel werd in 1788 gemaakt door Albertus van Gruisen en werd ingebouwd in een door Jan Harmensz Camp vervaardigde kas uit 1712. Vele predikanten beklommen in de loop der eeuwen de kansel in de voormalige Hervormde Kerk. De dolerenden vergaderden vanaf 1891 eerst in een particuliere woning en later in een wagenschuur van een boerderij aan de Koestraat. Weer later werd een kerk gebouwd aan het Achterom. In 1951 verscheen op dezelfde plaats een compleet nieuwe kerk. Lang was men vacant maar vooral door toedoen van ouderling Roelof de Jong (maar liefst 42 jaar ouderling), kon de kleine gemeente in stand worden gehouden. In 1936 was ds. J.C. Everaars de eerste predikant die aan de Gereformeerde Kerk van Sloten werd verbonden. Eind zeventiger jaren vonden de eerste gesprekken plaats tussen hervormden en gereformeerden rond Samen op Weg, die aanvankelijk zeer moeizaam verliepen. Toch hielp vadertje tijd ook vele problemen te slechten, waardoor de SOW-gemeente Sloten, samenvoeging van Hervormd en Gereformeerd, kon ontstaan in 1986. In eerste instantie werden de regels voor het aantal ambtsdragers per kerkelijke achtergrond en de afzonderlijke financiën zorgvuldig gehanteerd. Allengs is het geheel volledig geïntegreerd en worden de ambtsdragers gekozen zonder op hun achtergrond te letten. Ook de financiën zijn samengevoegd. De Protestantse Gemeente is ontstaan per 1 mei 2004. De voormalige Hervormde kerk draagt sinds april 2005 de naam Grutte Tsjerke. De voormalige Gereformeerde kerk is in 2022 verkocht en is in 2024 in gebruik genomen als woonvoorziening. Sloten ligt in de gemeente De Fryske Marren. De gemeente telt ongeveer 52.000 inwoners, met Sloten als enige stad en de grootste plaatsen Balk, Joure en Lemmer. Bezienswaardigheden in de gemeente naast de historisch stadskern van Sloten zijn: Het Ir. D.F. Woudagemaal in Lemmer (staat op de lijst van werelderfgoed van UNESCO), diverse Rijksmonumenten in Sloten (50), Balk (33) en Lemmer (29). Verder o.a. het Rysterbosk bij Rijs en de Lemstersluis te Lemmer. Sloten is in de dertiende eeuw ontstaan als nederzetting bij een stins van de familie Van Harinxma thoe Slooten. Sloten bevond zich aan de belangrijke waterweg van Sneek naar de Zuiderzee en zo verder naar de Hanzesteden aan de IJssel. In Sloten kruiste deze waterweg met de landweg van Duitsland naar Stavoren. Op deze kruising kon men dus tol heffen en strategische controle uitoefenen. De landweg liep via Doniawerstal over de gaasten (zandruggen) via Sloten, waar de waterweg was te overbruggen, naar Gaasterland en zo verder naar Stavoren, dat in de middeleeuwen een belangrijke handelsstad was. De familie Van Harinxma had destijds veel conflicten met de Vetkopers. Van de stins is tegenwoordig niets meer terug te vinden. Sloten wordt in 1426 als stad genoemd. In 1523 is de stad als laatste Friese vesting in handen gevallen van de erfgenamen van de graven van Holland. Tijdens het beleg van Sloten in 1523, waar Friese en Gelderse troepen waren gelegerd, is de Hollandse edelman Jan II van Wassenaer dodelijk verwond geraakt. De edelman was de laatste Hollander die omkwam in de strijd om de heerschappij over Friesland. Ook in de Tachtigjarige Oorlog had Sloten een sleutelpositie. De Spanjaarden hebben de stad nog geprobeerd te veroveren door manschappen te verstoppen in een bierschip. De list mislukte. Nadien is Sloten niet meer van strategisch belang. De stad is in trek bij watersporters en dagjestoeristen. Samenstelling bestuur kerkelijke gemeente De kerkelijke gemeente wordt bestuurd door de kerkenraad, bestaande uit een predikant, die aan de gemeente verbonden is en samen met de gemeente van Wijckel en Hemelum wordt “gedeeld”. Verder 3 ouderlingen, waaronder een jeugdouderling, vier diakenen en drie ouderlingenkerkrentmeesters, waaronder de scriba. Het dagelijks bestuur van de kerkenraad wordt gevormd door een moderamen. De Protestantse Gemeente Sloten maakt deel uit van de Classis Fryslân. De kerkdiensten zijn elke zondag en worden met Wijckel afwisselend in tijd gehouden en wel vanaf mei t/m oktober om 9.00 uur en 10.30 uur en vanaf november tot mei om 09.15 uur en 10.45 uur. Veel diensten die niet op zondag vallen, vinden gezamenlijk met Wijckel plaats bij toerbeurt in Wijckel of Sloten. Ook worden er af en toe zangdiensten georganiseerd.Samenstelling van de kerkelijke gemeente Per 1 januari 2025 telt de Protestantse Gemeente Sloten het volgende aantal leden:
Pastoraat 1.1 VisiePastoraat is het cement van de gemeente. Het gaat om de ontmoeting met de ander, het vergezellen van een mens in zijn/haar eigen omstandigheden, in het perspectief van de grote geschiedenis van God met mensen, waarvan we horen in Gods Woord. Zoals God in Christus naar mensen omzag, zo zien wij naar elkaar om. Zoals Jezus Christus zich ontfermt over al wie zijn hulp nodig heeft, zo zoeken ook wij hen op, die hulp nodig hebben. 1.2 De praktijk De pastorale taken, het omzien naar elkaar, persoonlijk bezoek, vallen in eerste instantie onder de predikant, de ouderlingen en pastoraal ondersteuners. De predikant, de ouderlingen en pastorale werkers verzorgen in gezamenlijk overleg het pastorale werk in de gemeente. Vertaald naar beleid voor de komende jaren wordt er aandacht gegeven aan:
Wij vormen een kerkelijke gemeenschap, waarin we aandacht voor elkaar hebben, elkaar bijstaan en bemoedigen. Vanuit onze overtuiging van liefde voor elkaar, streven we naar respect voor elkaar en aanvaarding van elkaars geloof. Geloof is de bindende factor in onze gemeente. 1.4 Respect voor de medemens Als gemeenschap maken wij deel uit van de wereld om ons heen, dichtbij en verder weg. Wij kijken vaak met lede ogen naar de gebeurtenissen in deze wereld. Gods onvoorwaardelijke liefde maakt dat wij ons in trouw aan God, onszelf en anderen gastvrij op willen stellen en vreugde en leed willen delen met hen die daarvoor open staan. Daarbij beseffen we dat we niet de hele wereld kunnen verbeteren, maar we proberen op kleine schaal ons steentje bij te dragen. 1.5 Zorg Een aantal ontwikkelingen in de samenleving heeft effect op ons gemeente-zijn. Ten eerste neemt de vergrijzing toe. In samenhang met de verdergaande ontkerkelijking betekent dit voor de kerk in zijn algemeenheid en ook voor onze gemeente een daling van het ledental. Kerkelijke gemeenten worden te klein en om te overleven zoeken ze samenwerking met andere gemeenten. Een tweede ontwikkeling in de samenleving is het vinden van vrijwilligers om het vele werk te verzetten. Verreweg het grootste deel van het kerkelijk werk gebeurt door vrijwilligers. Het is in deze tijd steeds moeilijker om mensen enthousiast te maken zich gedurende een langere periode belangeloos in te zetten. Dat zien we bij verenigingen en instellingen en dus ook in de kerk. Een derde ontwikkeling hangt hiermee samen. Mensen geven hun betrokkenheid/tijd nog wel voor kortlopende projecten. 1.6 Geloof De zondagse eredienst blijft het hart van de gemeente, het is een bindend element voor het gemeente-zijn. Daarbij zal een steeds kleiner groepje mensen regelmatig de diensten bezoeken, anderen zullen incidenteel komen, omdat ze er behoefte aan hebben, omdat een dierbare overledene herdacht wordt, een kind gedoopt wordt of een zegen over een huwelijk wordt gevraagd. Geloofsverdieping is sterk verbonden met kerk-zijn. Het blijft wel zoeken naar formuleringen en vormen die aansluiten bij de veranderende behoefte door de tijd heen, zonder overboord te gooien wat werkt. Niet iedereen heeft tenslotte altijd dezelfde behoefte. En ook de tijdsgeest kan invloed uitoefenen, o.a. op andere interpretatie van de bijbel. We denken meer vanuit de boodschap dan vanuit de letterlijke woorden uit de bijbel. We willen een gemeente zijn waarin actief gezocht blijft worden om aan geloofsverdieping een invulling te geven. 1.7 Waar willen we de komende jaren naar toe? Wij willen een kerkgemeenschap zijn met een duidelijk en helder gezicht naar buiten, die door de plaatselijke gemeenschap wordt herkend als een aantrekkelijke gemeenschap om mee om te gaan en bij te horen. Omgekeerd willen we ook een gemeenschap zijn die een bijdrage levert aan de plaatselijke gemeenschap. Dat beeld naar buiten is gebaseerd op onze kernwaarden, waarbij onze kracht om om te zien naar elkaar een belangrijk element vormt. Als we vooral een aantrekkelijke gemeenschap willen zijn die uitnodigt om nader kennis mee te maken, betekent dat dat we moeten vertrouwen op Zijn bijstand en een dosis eigen kracht. Dat we een zekere mate van bescheidenheid moeten uitstralen, maar tegelijkertijd zorgen dat we duidelijk aanwezig zijn. 1.8 Welke richting moet worden ingeslagen? Door ons open te stellen voor kerken en geloofsgemeenschappen om ons heen, kunnen wij ons eigen geloof en de manier waarop we die belijden, versterken. Wij beseffen dat we als kerk niet op onszelf staan en op onszelf zijn aangewezen, maar wij zijn een onderdeel van een groter kerkelijk geheel, wereldwijd, landelijk maar ook lokaal/regionaal. Wij willen een gemeente zijn die een rol wil spelen in het regionale samenspel van kerken. Van belang is dat we blijven zoeken naar wat ons bindt. Zo ontstaat er energie om meer wegen van samenwerking in te gaan en die zoektocht vol te houden. In dat opzicht moeten we de realiteit onder ogen zien dat we geconfronteerd worden met een teruglopend aantal bezoekers van de wekelijkse erediensten. Dit vindt zijn oorzaak in de vergrijzing maar ook een afname in de belangstelling en betrokkenheid van (jongere) leden van onze gemeente. Dit proces was al langer gaande maar de coronacrisis heeft hier een versterkend effect op gehad. Het aantal leden van onze gemeente is gedurende de looptijd van het vorige beleidsplan met bijna 100 afgenomen. In het proces van samenwerking met de kerkelijke gemeenten van Wijckel en Hemelum is het van belang om van elkaars kwaliteiten gebruik te maken. Dat vraagt om vooral door te gaan met waar we zelf sterk in zijn, maar ook aansluiting te zoeken bij anderen, waar het ons op eigen kracht niet lukt. De uitdaging is om de sterke en zwakke punten aan elkaar kenbaar te maken, zodat we daadwerkelijk elkaar de helpende hand kunnen toesteken. Dat neemt niet weg dat bij samenwerking in de regio de ‘eigen’ dorps-/stadsgemeente in een spannende verhouding staat met het ‘samen’. Omdat we graag het eigene willen behouden en toch ook niet zonder het ‘samen’ kan. De reeds eerder gesignaleerde terugloop in kerkbezoek blijft niet beperkt tot onze gemeente maar betreft ook de gemeente te Wijckel. We moeten onder ogen zien dat deze trend zich menselijkerwijze voort gaat zetten. De gemiddelde leeftijd van de trouwe kerkbezoekers loopt op. Dit heeft niet alleen effect op de beschikbaarheid van ambtsdragers en andere vrijwilligers maar ook op de financiële draagkracht als we in ogenschouw nemen dat de leden van 70 jaar en ouder globaal 2/3 deel van de financiën bijdragen. Samenwerking met alleen Wijckel gaat hier hooguit deels en voor de kortere termijn mogelijk enig soelaas bieden. Met het oog op de vorengenoemde ontwikkelingen gaan wij ons nadrukkelijk op verdergaande vormen van samenwerking oriënteren. Hierbij moet gedacht worden aan bredere samenwerking binnen de classis, waarbij naar onze gedachten in eerste instantie organisatorische onderwerpen als verdere samenwerking op gebied van financiële- en ledenadministratie aan de orde kunnen zijn, maar ook verdergaande stappen. 1.9 Kerk als handreiking Slaag erin de vreugde te bewaren! Indien wij erin slagen binnen onze stad het plezier van het menszijn en de vreugde van het geloof te bewaren, dan houden wij recht op bestaan binnen die stad. En als we er dan ook nog in slagen onze eigen vreugde in geloven en leven, en in de verbinding ertussen, te behouden, dan zullen we als kerk voort kunnen bewegen naar de volgende generaties. Er is zeker toekomst voor onze kerkelijke gemeente als we verder bouwen aan een vitale stadskerk die zich richt op de samenleving en die de creativiteit van haar gemeenteleden stimuleert en spontane initiatieven toejuicht. Ook is het van groot belang om affiniteit te zoeken met de jeugd en hen in het gemeenteleven te betrekken. Dit beleidsplan is een handreiking om vanuit onze kracht en het geloof in onze God te vertrouwen in het vinden van nieuwe wegen. |
||||